Alexander Pope

Alexander Pope (ur. w Londynie, zm. 30 maja 1744 w Twickenham) – czołowy poeta angielskiego Oświecenia, zdeklarowany katolik i torys.

Za właściwy debiut literacki Alexandra Pope'a uważa się publikację poematu ''Wiersz o krytyce'', wzorowanego na kodeksie XVIII-wiecznego klasycyzmu Nicolasa Boileau. Od tego czasu jego twórczość − choć jednolita stylistycznie i spójna światopoglądowo − obejmowała całą różnorodność znanych wówczas gatunków literackich oraz kręgów zainteresowań, od satyry oraz poematu heroikomicznego, którego był przedstawicielem, aż do poważnych poematów filozoficznych krzewiących wiarę w dobroć Boga, a nawet pieśni religijnych.

Alexander Pope od przeszło dwustu lat pozostaje na językach krytyki literackiej jako bohater jednego z największych sporów w historii poezji angielskiej, w której niektóre stronnictwa obniżają rangę jego twórczości, a nawet odbierają mu miano poety. Jednocześnie, jako aforysta, jest obok Williama Szekspira najczęściej cytowanym Wyspiarzem. Do dziś uważa się go również za największego poetę swojego pokolenia, pierwszego mistrza angielskiej satyry oraz najwybitniejszego twórcę poematu heroikomicznego.

Choć Pope uosabiał wszystkie cechy angielskiego Oświecenia, a więc epoki niejako przestarzałej w ujęciu rodzącego się romantyzmu, jego dzieła odegrały ważną rolę w twórczości takich poetów, jak George Gordon Byron czy Adam Mickiewicz, a współcześni badacze coraz częściej widzą w nich niejasny zwrot w stronę „rewolucji romantycznej”. Wątek ten stanowi jeszcze jedno pole sporu o poezję Pope'a.

Dewizą Alexandra Pope'a było powiedzenie: „Wszystko co jest, jest właściwe”. Źródło: Wikipedia